wijvenweek Archives - Sara blogt...

Browse Category by wijvenweek

Sara is een topwijf

Ok, deze blogpost komt eigenlijk een dagje te laat. Maar gelukkig werd er een inhaaldag voorzien tijdens deze #wijvenweek.

Vandaag schrijf ik over enkele dingen waar ik fier over ben. Eigen stoef stinkt zeggen ze, maar vandaag mag het. Merci wijvenweek!

Tijdens mijn studies Marketing heb ik steeds tegen mezelf gezegd; “als je écht iets wil, dan moet je er volledig voor gaan. Hou je doel voor ogen en je zal bereiken wat je wil.” En ook al klinkt dit verdomd cliché, dit stomme zinnetje heeft me al door heel wat moeilijke momenten geholpen zoals de examenperiode of als ik het even moeilijk had. Je studies vervolledigen klinkt misschien als iets stom, maar erin slagen op een moment dat er bijna niemand uit je omgeving meer in je gelooft maakt het best zwaar. Omdat ik in het middelbaar noch een ASO, noch een TSO richting deed was het namelijk niet echt vanzelfsprekend om een studie aan de Hogeschool te beginnen. Maar, het is me gelukt! (Thx mama om me tijdens de moeilijke momenten te steunen en me erdoor te sleuren) :-)

Ik ben dan misschien geen huishuidprinses, maar wat ik wel goed kan is dessertjes maken. Regelmatig spendeer ik een namiddag in de keuken om die cupcakes mooi versierd te krijgen, of tover ik na het eten nog snel een moelleux de chocolat uit m’n mouw. Dessertjes zijn mijn ding en ik ben dan best wel fier op de cupcake’jes die ik uren aan een stuk zit te versieren.

Ondertussen bestaat deze blog al 5 jaar! Zotjes! Nee, ik schrijf niet elke dag. Of heb geen vast ritme om te bloggen. Maar wat ik het belangrijkste vind is dat ik het nog steeds leuk vind om de alledaagse dingen met jullie te delen. De kleine dingen die me gelukkig maken en zelfs de dingen die me persoonlijk raken. Stiekem toch wel fier dat ik het al 5 jaar volhou om hier wat dingen neer te pennen :-) Dankzij mijn blog heb ik al heel wat dingen mogen doen en zien die ik anders niet had kunnen doen.

dagelijks, wijvenweek

Sara blikt terug op een vervlogen droom

Het thema van vandaag is “Dromendag”. De wildste of meest ambitieuze dromen, maar ik ga het eerder hebben over een vervlogen droom.

Mijn vakantiejob speelde zich steeds af op BruCargo, de luchthaven voor vrachtverkeer. Van ’s morgens tot ’s avonds tussen de vliegtuigen. Bij het opstijgen begon ik steevast te dromen…

Nee, ik wilde geen piloot of air hostess worden. Waar ik wel van droomde was animatrice worden. Of een hostess die de vakantiegangers op de luchthaven begroet, ophaalt en ze naar hun hotel brengt.

Ik had mezelf voorgenomen om na m’n studies – indien ik niet meteen werk vond – mij in te schrijven bij een tour operator om hostess en/of animatrice te worden. Ik droomde er dan van dat ik op de luchthaven met m’n kaftje zou staan zwaaien (waar de tour operator opstaat) om de passagiers te begroeten. Hoe ik de mensen wegwijs maak in het vreemde land & hen excursies aansmeer. Hoe ik steeds het aanspreekpunt zou zijn voor als de vakantiegangers problemen zouden hebben tijdens hun verblijf. Of hoe ik de vakantiegangers probeer te animeren als ze liggen te genieten van de zon, met een spelletje Bingo ofzo :-)

Maar hostess/animatrice zijn is meer dan enkel de toeristen wegwijs maken in het vakantieparadijs. Het betekent ook veel reizen, de wereld ontdekken, nieuwe culturen ontdekken en mensen leren kennen.
Als animatrice woon je voor een bepaalde tijd in een zonovergoten vakantiebestemming, je leeft er samen met de plaatselijke bevolking. Dat moet toch geweldig zijn?

Terug naar de realiteit, ik nam een job aan – op BruCargo – en begon aan mijn leven na m’n studies. En zo werd dit een vervlogen droom. Als ik wil weten hoe het er werkelijk aan toe gaat tijdens de maanden van een “saisonnier”, vraag ik dat gewoon aan #hetlief. Want hij heeft dat wel gedaan. En zo dromen we een beetje samen. Hij kijkt terug op de tijd die hij als animator in een ver land heeft beleefd, ik droom dan even dat ik met m’n plakske van mijn eventuele werkgever zwaai naar toeristen die net arriveren.

dagelijks, wijvenweek

Sara is gelukkig

Vandaag is het thema van de #wijvenweek is “Moh, kijkt nu. We zitten hier met een mening.” Hou je vast, want ik word geacht om hier m’n mening te verkondigen. Here it goes…

Ik ben op een leeftijd gekomen waarop het normaal wordt gevonden dat je een volgende stap in je leven zet. Veel mensen van rond de 30 beginnen aan het perfecte plaatje: huisje, tuintje, boompje, (hondje), kindje, .. Nu er in mijn omgeving kindjes als spruiten uit de grond lijken te komen, stel ik me wel eens de vraag of ik niet achter loop op het schema, dat iedereen lijkt uitgedokterd te hebben voor me.

Ik probeer zoveel mogelijk m’n eigen leven te leiden in plaats van dat ik geleid wordt door het leven, door de maatschappij en door ieders mening.

Ongelukkig in je job?
Blijf niet vastzitten en verander wat je stoort. Of je kan er ook voor kiezen om mooi in het rijtje te lopen en dezelfde job te houden tot je pensioen.
Voel je je niet helemaal goed in je vel?
Zoek naar de oorzaak en doe er wat aan. Neem je leven in eigen handen. Of blijf in het gareel lopen en doe wat de maatschappij van je verwacht. Maar ben je dan gelukkiger?

Net hetzelfde met het beeld dat de maatschappij voor jou maakt als je een bepaalde leeftijd bereikt. Als je 30 wordt, wordt er van je verwacht dat je je leven op een rijtje hebt. Dat je (gelukkig) getrouwd bent, dat je begint te denken aan een eigen huis(je). Bij dit perfecte plaatje horen natuurlijk ook wat kinderen.

Nog zoiets, kinderen. We worden allemaal geacht een kroostrijk gezin te stichten. Een gezin gevuld met liefde én kinders. Momenteel heb ik écht nog niet de behoefte om een kind op de wereld te zetten, ook al ben ik “bijna” 30.

Wel beste maatschappij, ik heb het zo’n beetje gehad met het uitgestippelde scenario van m’n leven. Ik (samen met #hetlief natuurlijk) beslis namelijk wanneer ik m’n eigen stek wil kopen of wanneer ik wil trouwen. Wat zeg ik? Trouwen? Nee, dat zal niet zo gauw gebeuren… Dat neemt helemaal niet weg dat ik niet gelukkig ben met #hetlief en dat betekent ook helemaal niet dat ik de rest van m’n dagen niet met hem wil slijten. Maar dat papiertje, dat hoeft niet voor mij.

Ik heb net een job gevonden waar ik volledig voor wil gaan, niet zomaar een job maar mijn droomjob. Lang heb ik ernaar gezocht en nu ik hem gevonden heb, wil ik me ook bewijzen. Niet zomaar tegenover gelijk wie, nee. Maar tegenover mezelf. Dromen realiseren, maar dat lees je morgen ;-) En later, als ik groot ben, zal ik misschien klaar zijn om een kind op de wereld te zetten of om eigenaar te worden van een eigen huis. Maar nu bedank ik er even – bewust – voor.

Momenteel heb ik m’n leven in eigen handen, doe ik waar ik zin in heb en doe ik m’n uiterste best om gelukkig te zijn. Zonder hiervoor te moeten beantwoorden aan het Perfecte Plaatje dat van me verwacht wordt. Op dit moment in mijn leven is dat:

genieten van elke dag,
genieten van de zon op m’n snoet,
genieten van elk moment samen met #hetlief maar ook alleen.
en ja, ook genieten van het werk dat ik elke dag doe. Want ook dat is iets dat me op dit moment gelukkig maakt.

Doe niet langer wat er van je verwacht wordt, stand out of the crowd zeg maar en word gelukkig, op jouw manier.

dagelijks, wijvenweek

Sara verklapt haar guilty pleasure(s)

In het kader van de wijvenweek, laat ik jullie graag kennismaken met m’n guilty pleasure(s). Zoiets dat je stiekem super leuk vindt, maar eigenlijk vertel je dit aan niemand… Tot nu dus.

Zo van die dingen die je doet waar je je eigenlijk een beetje voor schaamt en dus enkel doet als niemand het kan zien of horen. Eigenlijk heb ik er verschillende, maar goed. Deze week staat in het teken van “maskers af” en omdat ik altijd zeg dat als je je ergens voor engageert, je het ook effectief moet doen… laat ik enkele van m’n guilty pleasures op jullie af! Here it goes.

Ik bak ongelooflijk graag en maak zéér graag desertjes; cake, pudding, moelleux de chocolat, chocomoussetaart en zelfs de lokale specialiteit, Aalsterse vlaai. Ik denk toch wel dat dit mijn grootste zwakke punt is. Zelfs als ik op dieet ben vind ik dingen die op de één of andere manier toch toegelaten zijn zodat ik toch even kan genieten van de zoete smaak van dessertjes. Maar wat ik het allerliefste doe (en ik weet bijna zeker dat ik niet alleen ben), is het laatste uit de kom lepelen. Zo pudding “proeven” op het moment dat hij nog lekker warm is. Restjes cakedeeg van de lepel eten, … Het water komt me nu al in de mond!

Ook al kook en bak ik ongelooflijk graag vind ik dat ik het nog te weinig doe. (al zegt de weegschaal het tegenovergestelde) Hoe lekker m’n gerecht ook smaakt, ik heb het altijd te danken aan mijn trouwe kookboek. Ik heb er verschillende. Eentje voor gezonde gerechten, eentje van Nigella en eentje van Jamie, enkele voor dessertjes en (cup)cakes, … ook de klassieker “ons kookboek” ontbreekt niet in de collectie. Telkens ik in een winkel kom kan ik het niet laten om in de kookboeken rond te neuzen. #hetlief moet me er steeds van bij wegtrekken of ik koop ze allemaal! Maar goed, mijn succesgerechtjes die komen meestal dus uit een kookboek… Zucht. Ooit, ooit zal het me wel lukken zonder dat kookboek.

Een ander guilty pleasure dat ik jullie ga opbiechten heeft met muziek te maken. Als ik een moeilijke dag heb gehad, doe ik niets liever dan meegillen met pop liedjes van dames zoals Beyoncé, Rihanna, Nicole Scherzinger en ja, zelfs met de liedjes van Kylie Minogue brul ik graag mee. Liefst in m’n auto waar ik het volume van de muziek zo hard kan zetten dat m’n oren er achteraf bijna van tuuten. Als je me op zo’n moment voorbij rijdt zou je je wel eens kunnen afvragen waar ik mee bezig ben. Soms lokt het wel fijne reacties uit en toeteren de mensen, zwaaien ze eens naar mij of steken hun duim omhoog. Waarschijnlijk denken ze in hun eigen “zot mens, doet is normaal!” Maar hé, op zo’n moment kan de wereld me gestolen worden!
Oh ja, ik brul zelfs zo graag mee dat ik op concerten van Miss Rihanna & Beyoncé alle liedjes mee zing. Vals, overduidelijk. Maar op zo’n concert hoort er toch niemand je :-)

Stiekem ben ik eigenlijk een “meisje meisje” en hou ik van al die #wijverij. Maar waar ik het meest van hou, is toch wel de kleur ROOS. Geen idee hoe het komt, maar ik heb gewoon een zwak voor felle(re) kleurtjes, roos/fuchsia in het bijzonder.
Als ik iets roos zie, trekt het mijn volledige aandacht. En ja, misschien ben ik 1 van de weinigen die zo blij is dat de neon kleurtjes terug in zijn?

Dit zijn enkele guilty pleasures van me, ik ga jullie ook niet alles verklappen natuurlijk :-) Nog eentje dan… Ben & Jerry’s ijs, in het bijzonder de Chocolate Fudge Brownie en Cookie Dough. Ik weet niet wat ze in het ijs doen, maar dat kan zo smaken é zeg! Zelfs in de winter.

Eigenlijk ben ik best wel benieuwd naar jouw guilty pleasure… Wanna tell?

wijvenweek

Sara komt niet zonder make-up buiten

Voila, we vliegen er meteen in met de #wijvenweek, beautyqueen in het diepst van m’n gedachten. Ik ben het verre van, ook al hou ik van m’n make-up stash en kom ik nooit buiten zonder iet of wat van make-up opgesmeerd te hebben.

Hieronder een foto van toen ik vorige week ziek thuis was, weggestoken achter een boekske, maar wel zonder make-up. (Nja, #hetlief had een nieuw fotografisch speelgoedje ontvangen & hij wilde dat meteen testen.)

De ene ochtend verloopt het hier wat hectischer dan de andere. Veel hangt af van hoelang ik op de snooze knop gedrukt heb. Zoals meestal, te lang…

Dit is wat ik op een doodgewone werkdag op m’n gezicht smeer alvorens ik een voet buitenzet. Ok ja, ik geef het toe. Het is niet alles. Op m’n haar smeer ik elke dag Mythic Oil van L’Oréal. En natuurlijk mag die body crème niet ontbreken in het dagelijks ritueel. En eerst gaat er nog een “ochtendritueel” aan vooraf.

Een dagcrèmeke, wat oogschaduw, als het nodig is wat wondermiddel om m’n wallen wat te verbergen en wat mascara. Al bij al valt het toch goed mee?

Ok ja, niet zomaar wat oogschaduw. Liefst een 2-tal kleuren (als ik wat tijd over heb, 3 kleurtjes). En als ik de kleur(en) van m’n oogschaduw wat kan afstemmen op m’n outfit of humeur ben ik helemaal klaar voor de dag! Het wondermiddel om m’n wallen te camoufleren gebruik ik niet elke dag, maar wel regelmatig. Zeker als ik m’n bril inruil voor lenzen :-)
Soms vind ik van mezelf dat ik er wat bleekjes uitzie en dan smeer ik ook nog wat fond-de-teint, maar dit is best uitzonderlijk.

Hierna nog een koffie en ik ben klaar om aan m’n dag te beginnen :-)