Sinds midden december werk ik niet meer bij Openhere en ben ik dus opnieuw aan het solliciteren.

De gesprekken verlopen goed, naar huis rijden verliep gisteren net iets moeizamer.

Stortregen. Ruitewissers aan. Stortregen. Ruitewissers op een “standje hoger”. Stortregen. Ruitewissers blokkeren.
Leve de tankstations! Gelukkig was er eentje in de buurt. Ook al zag ik geen “knijt”, ik ben toch veilig op de parking beland (op het laatst een paar vrachtwagens kunnen ontwijken).
Na wat aarzelen en gepruts aan de ruitewissers toch maar de VAB gebeld. Ik was lichtjes gegeneerd om de pechdienst te bellen voor defecte ruitenwissers, toch maar gedaan.

Na een uurtje wachten kwam de man van de pechdienst mij verderhelpen. Nadat hij de zekeringen had nagekeken kwam hij me doodleuk vertellen: “Juffrouwtje, we gaan je wagen moeten slepen…”
De man “hangt” mijn wagen vast aan zijn takelwagen en doet de nodige telefoontjes waarna hij terug bij mij kwam met het goede nieuws.

“Juffrouwtje,  je hebt recht op een vervangwagen.”
Waarop ik reageerde met een welgemeende “JEUJ” en een bescheiden vreugdedansje… De vreugde was snel bekoeld, want hij vertelde me dat de vervangwagens “op” waren.
De man kon me niet naar huis brengen, hij moest dringend naar een volgende opdracht… een ongeval.
“Kan je iemand bellen dat je kan komen halen?”
Net op het moment dat je je GSM nodig hebt, valt de batterij natuurlijk uit. Jeuj!

Na de nodige telefoontjes en het nodige wachten (in totaal 2u), kwam Ken  tevoorschijn en heeft me veilig thuis gebracht.

Om eerlijk te zijn had ik mijn maandagavond lichtjes anders voorgesteld. Gelukkig verliezen we niet snel onze glimlach. Want eigenlijk is het toch wel best grappig, je auto laten wegtakelen omdat de ruitewissers niet meer werken…