Browse Category by dagelijks
dagelijks

Sara nam afscheid van een cyste

Vandaag is het exact 3 weken geleden dat ik afscheid nam van de cyste die zich in m’n pols had genesteld. Bye Bye Cyste!

Intussen een goed jaar geleden kreeg ik plotseling last in m’n pols, zonder reden eigenlijk. Omdat de pijn bleef aanhouden en ik m’n pols amper nog kon bewegen toch maar naar de dokter geweest. Een paar onderzoeken later wist hij het me te vertellen: Tendinitis. Gedurende 6 weken een brace dragen en dan zal het wel beter gaan. 6 weken werden ver 3 maanden en de pijn bleef maar terugkomen. De pijn begon mij te hinderen tijdens m’n dagdagelijkse taken. Terug naar de dokter die me doorverwees naar “een specialist”, handchirurg Van Steenbrugge. Weer een paar onderzoeken en consultaties later kwam het verdict: een cyste.

Pols Cyste

Een eenvoudige cyste die me dus zoveel pijn en vooral last bezorgt?! Say What! Niets ernstig, gewoon lastig. 3 weken geleden werd de cyste dus operatief verwijderd en moest ik 4 weken thuisblijven van de dokter. En vooral… “niet met je hand in het water gaan en er niets mee doen!” klonk het.  Gedurende 2 weken kwam de verpleegster langs om de wonde elke dag in de gaten te houden, te verzorgen en om er een nieuw verbandje op te leggen. En dat tussen 6u en 7u30 ’s morgens. Geeuw.

Screen Shot 2014-08-07 at 11.18.51

Creatief met één hand

Dus… water vermijden… Maar ik moest mezelf toch wassen, en m’n haar wassen, eten maken, … Douchen deed ik met een diepvrieszakje rond m’n hand, dichtgeplakt met plakband. Douchen en je haar wassen met 1 hand. Het gaat wat trager, maar het lukt! Eten maken was al iets moeilijker, maar gelukkig kon ik rekenen op de mama en wat vrienden die voor me kookten. En voor de andere avonden was er nog altijd minute-soup, aiki noodles, pizza bestellen, … Mogelijkheden genoeg ;-) Nogal ongezonde mogelijkheden wat resulteert in wat extra gewicht, maar dat werk ik er binnenkort weer af ;-)

Processed with VSCOcam with f2 preset

Bijna genezen

Intussen kan ik m’n beide handen terug gebruiken, woohoo! Maar het is toch nog opletten. De wonde is mooi genezen en volgens de dokter kan ze niet terug “openspringen” Haha, stel je voor ;-) Anyway, ik kan m’n beide handen terug gebruiken! Maar toch even opletten dat ik m’n pols niet forceer, want het wringt nog allemaal wat. Door te sporten of overbelasting kan het zijn dat m’n pols wat gaat opzwellen liet de dokter me weten. Dus ja, toch nog goed opletten wat ik doe.

De wonde is dus genezen en ik mag het litteken elke dag inwrijven met wat Nivea of speciale pleisters gaan halen om het litteken mooi(er) te laten genezen. Het gaat toch nog enkele weken duren vooraleer de zwelling en de “spanning” of het tegenwringen volledig weg zal zijn.

De Cyste

De cyste werd dus onder volledige verdoving van ongeveer een uurtje verwijderd, heb er dus helemaal niets van gemerkt en alles is vlot verlopen. De dokter heeft de cyste laten onderzoeken en ze is niet kwaadaardig en ze was 1cm x 0,5cm groot. Ik verschoot er toch wel van dat ze zo groot was, want ik zag ze niet zitten in m’n pols en voelde ze ook niet… De cyste was toch wel een pak groter dan ik gedacht had eigenlijk. Eerlijk gezegd dacht ik dat 4 weken thuis erg veel zou zijn, maar het was duidelijk nodig om voldoende te rusten hiermee. Want bij het minste dat ik deed kreeg ik toch wel last. Binnenkort vlieg ik er weer in, hello work!

Processed with VSCOcam with f2 preset

dagelijks

Sara is een muziekmens

Ja, ik ben zo iemand die zichzelf helemaal kan “verliezen” in muziek. Lost in music. Totally. Een echte kenner ben ik niet hoor, maar soms kan ik mezelf zo hard identificeren met bepaalde liedjes. En als ik een beetje rond mij kijk, ben ik duidelijk niet de enige ;-)

Een liedje dat de afgelopen maanden redelijk veel op repeat heeft gestaan is Crying for no reason van KatyB. De tekst sprak me énorm aan. Maar ook de muziek, het ritme, de beat, … Meteen ook mijn favoriete liedje uit haar cd Little Red.

En dan een iets recenter liedje, Netsky (ft. Beth Dito) met Running Low. Heerlijk toch?!

Heerlijke songs om goed op door te werken! Happy friday!

beauty, dagelijks

Sara gaat naar de kapper

Step by Step Aalst

Wie me nog maar een beetje kent, weet dat ik een immense schrik heb om een nieuwe kapper uit te proberen. Ik zou bijna zeggen “m’n haar is heilig” en ok ik heb gewoon énorm veel schrik voor een screwup van de kapper. Maar soms… Soms ga ik een kapperszaak binnen om m’n froeke te laten bijknippen.

Elke keer ik naar het centrum ga (altijd te voet), passeer ik élke keer aan de etalage van de kapperszaak Step By Step en elke keer denk ik “Damn, wat een geweldig interieur. Daar moet ik m’n haar eens laten knippen!”  (Ook al is er helemaal geen link tussen het interieur en de kwaliteit van de kapper)  Enkele weken geleden stapte ik deze kappperszaak in Aalst dus binnen om mijn froeke te laten bijknippen.  Het was intussen ook al van februari geleden dat ik een kapper bezocht had, dus de snit was er volledig uit. De vriendelijke kapper bekeek m’n haar, m’n snit en m’n froeke. Hij knipte m’n froeke bij en gaf me intussen advies over hoe hij m’n haar zou knippen. Ik denk dat m’n gezicht boekdelen sprak, want hij toonde me in een boek wat hij precies bedoelde. De man had me overtuigd en ik maakte meteen een afspraak.

Anyway… Afgelopen weekend was het zover. En ook al moest ik even wachten tot het aan mij was, was ik totaal niet zenuwachtig. Als ik naar een nieuwe kapper ga, word ik meestal al enkele dagen op voorhand zenuwachtig! Maar deze keer had ik er alle vertrouwen in dat Michael mijn haar zou knippen én dat het zeker goed zou komen.

Wat ik énorm apprecieer bij deze kapper is de persoonlijke aanpak. Hij begroet je met je voornaam, tijdens het wachten krijg je een drankje (mmm Nespresso). Maar vooral.., hij neemt de tijd om je op je gemak te stellen en te luisteren naar wat je wil, geeft z’n advies en gaat dan pas aan de slag.

En of ik content ben? Oh ja! Totally! Super content dat ik de kapper ben binnen gestapt en er een afspraak gemaakt heb! Love my new hair!

Oh ja, Michael heeft verschillende jaren voor Toni & Guy gewerkt en heeft ongeveer een jaar geleden z’n eigen kapperszaak opgericht. Zeker een aanrader! Ze gaan mij daar nog zien!

dagelijks

Sara speelt open kaart

beginnings
Je kan je je niet inbeelden hoelang ik erover nagedacht heb om dit bericht al dan niet te plaatsen. Een persoonlijke update. Eén van de “fundamenten” waarop ik m’n blog opgebouwd heb. Door de jaren heen is de focus verlegd naar iets minder persoonlijke updates. Waarom? Het is best wel scary om je ziel “bloot te geven”. Zo op tinternet. But here it goes. Een persoonlijke update zonder al te veel in detail te treden…

We zijn bijna juni, 2014 is bijna halfweg. En hoe hard ik ook probeer te focussen op de toekomst, m’n dagen te vullen met positivisme wil dat niet zeggen dat het eens even niet geweldig goed gaat. Onlangs zag ik het interview met Selah Sue of Sanne Putseys over haar depressie. Wat ik hiervan vooral onthouden heb is dat het “ok” is om eens te zeggen dat het niet geweldig gaat. En dat de wind niet altijd meezit, hoe roos je bril ook mag zijn.

De afgelopen maanden waren niet eenvoudig. Drama en verlies. Ja, dat zijn de woorden die de afgelopen maanden typeren. Het woord verlies klinkt nogal zwaar, dus ik gebruik liever het woord drama ;-)

Een positieve ingesteldheid. Daarmee ben ik gezegend. In alles en iedereen het positieve zien. Geweldig. Zeker voor de buitenwereld. Maar de afgelopen periode heb ik geleerd dat altijd positief zijn ook wel een downside kan hebben. Plots schreeuwde m’n lichaam STOP! Genoeg ermee! Het is genoeg geweest om altijd die glimlach op te zetten en te zeggen dat het ok is en dat het wel met je gaat. Genoeg met je in je werk te storten en maar blijven gaan. Genoeg om op een onmenselijk uur te gaan slapen. Genoeg met dat masker. M’n lichaam heeft me ongetwijfeld gewaarschuwd. Maar dat negeerde ik compleet. M’n lichaam zei STOP en alles voor m’n ogen werd zwart. Letterlijk.  Ik kreeg geen lucht meer en ik hoorde niets meer. Alle energie werd me volledig ontnomen. Een vreemd gevoel overviel me. Never happened before.

Sindsdien probeer ik te luisteren naar m’n lichaam en als het even niet gaat, is het geen schande om het even wat rustiger aan te doen. Maar meestal maskeer ik het wel met te zeggen “bad day, morgen beter ;-)” En dat is ook zo, ben ik van overtuigd. Dat maskeren doe ik vooral ook omdat het mensen afschrikt als je zegt dat je je niet zo geweldig voelt. Dus ja, soms al eens een mindere dag. En ik durf m’n afwas al eens te laten staan om weg te zakken in de zetel en naar een serie te kijken. Of een volledig seizoen, it happens.

Intussen zijn we zo goed als halfweg 2014 en stilaan kan ik alle gebeurtenissen een plekje geven. Ik kom terug wat meer buiten, geniet van elk moment, ontmoet nieuwe mensen, haal oude vriendschappen terug aan, … En zoals The Editors (en de subtitel van m’n blog) het zeggen… Dit is ook de reden dat de updates op m’n blog even op zich lieten wachten. But hey, let’s get back into #bloggingbusiness ;-)

kleine update: het klinkt misschien wat zwaarder dan ik bedoelde… allemaal zo erg niet. gewoon even een “mindere” periode ;-)

An end has a start

rootspreview

dagelijks

Sara is verhuisd

Wie me wat volgt via social media, zal al wel gezien hebben dat ik ging verhuizen. Nu ja, it was all over the place en dus ook wel vrij obvious ;-)

sleutels

Het voorbije weekend was het eindelijk zover! Zaterdagochtend ging ik de sleutel ophalen en with a little help from friends & family waren al m’n spulletjes in no time verhuisd naar m’n nieuwe appartement.

Je kan je niet inbeelden hoeveel keer ik gedacht heb: “Sara, van een huis naar een appartement verhuizen..?! What the hell were you thinking?!”  en ook “Al die dozen?! Hoeveel spullen (lees: brol) heb ik?!

Het uitpakken is begonnen en stilaan begint alles een plekje te krijgen. Komend weekend verhuist de kat ook mee en hopelijk zijn alle dozen na volgend weekend uitgepakt!