Vandaag is het thema van de #wijvenweek is “Moh, kijkt nu. We zitten hier met een mening.” Hou je vast, want ik word geacht om hier m’n mening te verkondigen. Here it goes…

Ik ben op een leeftijd gekomen waarop het normaal wordt gevonden dat je een volgende stap in je leven zet. Veel mensen van rond de 30 beginnen aan het perfecte plaatje: huisje, tuintje, boompje, (hondje), kindje, ..  Nu er in mijn omgeving kindjes als spruiten uit de grond lijken te komen, stel ik me wel eens de vraag of ik niet achter loop op het schema, dat iedereen lijkt uitgedokterd te hebben voor me.

Ik probeer zoveel mogelijk m’n eigen leven te leiden in plaats van dat ik geleid wordt door het leven, door de maatschappij en door ieders mening.

• Ongelukkig in je job?
  Blijf niet vastzitten en verander wat je stoort. Of je kan er ook voor kiezen om mooi in het rijtje te lopen en dezelfde job te houden tot je pensioen.
• Voel je je niet helemaal goed in je vel?
  Zoek naar de oorzaak en doe er wat aan. Neem je leven in eigen handen. Of blijf in het gareel lopen en doe wat de maatschappij van je verwacht. Maar ben je dan gelukkiger?

Net hetzelfde met het beeld dat de maatschappij voor jou maakt als je een bepaalde leeftijd bereikt. Als je 30 wordt, wordt er van je verwacht dat je je leven op een rijtje hebt. Dat je (gelukkig) getrouwd bent, dat je begint te denken aan een eigen huis(je). Bij dit perfecte plaatje horen natuurlijk ook wat kinderen.

Nog zoiets, kinderen. We worden allemaal geacht een kroostrijk gezin te stichten. Een gezin gevuld met liefde én kinders. Momenteel heb ik écht nog niet de behoefte om een kind op de wereld te zetten, ook al ben ik “bijna” 30.

Wel beste maatschappij, ik heb het zo’n beetje gehad met het uitgestippelde scenario van m’n leven. Ik (samen met #hetlief natuurlijk) beslis namelijk wanneer ik m’n eigen stek wil kopen of wanneer ik wil trouwen. Wat zeg ik? Trouwen? Nee, dat zal niet zo gauw gebeuren… Dat neemt helemaal niet weg dat ik niet gelukkig ben met #hetlief en dat betekent ook helemaal niet dat ik de rest van m’n dagen niet met hem wil slijten. Maar dat papiertje, dat hoeft niet voor mij.

Ik heb net een job gevonden waar ik volledig voor wil gaan,  niet zomaar een job maar mijn droomjob. Lang heb ik ernaar gezocht en nu ik hem gevonden heb, wil ik me ook bewijzen. Niet zomaar tegenover gelijk wie, nee. Maar tegenover mezelf. Dromen realiseren, maar dat lees je morgen ;-) En later, als ik groot ben, zal ik misschien klaar zijn om een kind op de wereld te zetten of om eigenaar te worden van een eigen huis. Maar nu bedank ik er even – bewust – voor.

Momenteel heb ik m’n leven in eigen handen, doe ik waar ik zin in heb en doe ik m’n uiterste best om gelukkig te zijn. Zonder hiervoor te moeten beantwoorden aan het Perfecte Plaatje dat van me verwacht wordt. Op dit moment in mijn leven is dat:

• genieten van elke dag,
• genieten van de zon op m’n snoet,
• genieten van elk moment samen met #hetlief maar ook alleen.
• en ja, ook genieten van het werk dat ik elke dag doe. Want ook dat is iets dat me op dit moment gelukkig maakt.

Doe niet langer wat er van je verwacht wordt, stand out of the crowd zeg maar en word gelukkig, op jouw manier.